Solidarna odpowiedzialność dłużników cechuje się tym, że: po stronie zobowiązanej występuje wiele podmiotów; wierzycielowi przysługuje w stosunku do dłużników jedna wierzytelność o spełnienie jednego świadczenia;
na każdym z dłużników ciąży obowiązek spełnienia tego samego świadczenia; wierzyciel ma uprawnienie do żądania według swojego swobodnego wyboru całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna; wykonanie zobowiązania przez któregokolwiek z dłużników prowadzi
do wygaśnięcia długu wszystkich pozostałych dłużników;wierzyciel jest zobowiązany do przyjęcia świadczenia
od któregokolwiek z dłużników nawet wtedy, gdy zażądał spełnienia świadczenia od innego dłużnika. Solidarność dłużników może dotyczyć świadczenia pieniężnego, świadczenia niepieniężnego, świadczenia polegającego
na działaniu lub zaniechaniu, świadczenia ciągłego, jednorazowego lub okresowego a także oznaczonego co
do tożsamości lub co do gatunku. Wierzyciel ma prawo do wyboru osoby dłużnika. Może żądać spełnienia całości lub części świadczenia przez wszystkich dłużników łącznie, od każdego dłułnika z osobna lub kilku dłużników.
W praktyce wierzyciel najczęściej dokonuje wyboru tego dłużnika, co do którego kieruje żądanie spełninia świadczenia, który daje największą gwarancję jego realizacji. Sposób skorzystania z uprawnień wierzyciela
nie może być kwestionowany przez dłużników. W sytuacji natomiast, gdy jeden z dłużników spełnił świadczenie przysługuje mu co do zasady do pozostałych współdłużników prawo wystąpienia z roszczeniem regresowym.
O tym czy i o wysokości żądania decyduje treść stosunku prawnego między współdłużnikami. W przypadku braku szczegółowej regulacji w tym zakresie, przyjmuje się, że dłużnicy odpowiadają w częściach równych, w tym zakresie również powinni rozliczyć się z dłużnikiem, który spełnił świadczenie.

Zobowiazanie jest solidarne, jeśli to wynika z ustawy lub z czynności prawnej (art. 369 kodeksu cywilnego). Solidarność nie może być domniemana. Jej źródło musi wynikać wyraźnie z przepisu prawa lub z czynności prawnej (np. Umowy). Przykłady solidarności wynikające z ustawy to: odpowiedzialność współspadkobierców
za długi spadkowe - do chwili podziału spadku, wyrządzenie szkody czynem niedozwolonym, za który odpowiada kilka osób, odpowiedzialność wspólników spółki cywilnej za zobowiązania spółki, odpowiedzialność Wykonawców przystępujących wspólnie do przetargu. Istnieją także przypadki, gdy solidarność wynika co prawda z ustawy,
ale strony mogą ją wyłączyć w drodze czynności prawnej. Takie sytuacje mogą mieć miejsce m.in. gdy kilka osób zaciągnęło zobowiązanie dot. ich wspólnego mienia, gdy kilka osób dało lub przyjęło zlecenie, gdy poręczyciel
i dłużnik odpowiadają za długi spadkowe, gdy kilka osób dało lub wzięło rzecz na przechowanie. Solidarność powstała w wyniku czynności prawnej może zostać zastrzeżona w umowie np. wprost poprzez posłużenie
się zwrotem "odpowiadają solidarnie..." poprzez odwołanie się do kodeksu cywilnego, do art. 366 k.c., poprzez opisanie zobowiązania w sposób zbliżony do konstrukcji odpowiedzialności solidarnej, w sposób dorozumiany. Reguły solidarności biernej opisane powyżej mogą być modyfikowane przez przepisy szczególne. Takim znakomitym przykładem jest chociażby regulacja prawna dotycząca solidarnej odpowiedzialności powstałej
w wyniku powstania szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym.

 

Zadanie publiczne jest finansowane ze środków otrzymanych od Powiatu Mławskiego.