W przypadku braku środków pieniężnych konsument może strać się o uzyskanie kredytu konsumenckiego. Interesującym sposobem na uzyskanie środków pieniężnych wydaje się kredyt w rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym.

            Zgodnie z art. 5 pkt 4 ustawy z dnia 12 maja 2011 roku o kredycie konsumenckim^[1]przez kredyt w rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym należy rozumieć umowę o kredyt, który kredytodawca udostępnia konsumentowi umożliwiając dysponowanie środkami pieniężnymi w wysokości przekraczającej środki pieniężne zgromadzone na rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym konsumenta. Posiadacz rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego jest upoważniony do dysponowania środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku w granicach salda. Postanowienia umowy rachunku bankowego mogą określać kwotę, do której posiadacz rachunku może dokonywać wypłat przekraczających stan środków pieniężnych na jego rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym. Kredyt rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym może być zaciągnięty w walucie, w której prowadzony jest rachunek, czyli w walucie polskiej albo walucie obcej. Kredyt w rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym może być także denominowany lub indeksowany do innej waluty^[2]. Rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy należy o kategorii rachunków oszczędnościowych^[3]. Umowa kredytu w rachunku jest akcesoryjnie związana z umową w rachunku. Umowa rachunku ma charakter główny, natomiast umowa kredytu jest do niej podporządkowana. W takim przypadku, umowa kredytu nie może należycie funkcjonować, jeśli nie obowiązuje umowa rachunku^[4]. Konstrukcja kredytu w rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym wykorzystuje mechanizmy ewidencjonowania i rozliczeń określone w umowie rachunku. Umożliwia to zwiększenie elastyczności w zakresie wypłacania oraz spłaty kredytu przez kredytobiorcę, a także zmniejszenie kosztów transakcyjnych związanych z kredytowaniem^[5].

            Jak już wspomniano, kredyt w rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym stanowi interesujący sposób uzyskania środków pieniężnych. Większa elastyczność w zakresie wypłacania oraz spłaty kredytu zachęca o korzystania z niego coraz większą liczbę konsumentów. Ponadto, kredyt w rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym umożliwia zmniejszenie kosztów transakcyjnych związanych z kredytowaniem.

^[1] Ustawa z dnia 12 maja 2011 roku o kredycie konsumenckim (tj. Dz. U. 2022, poz. 246).

^[2] Z. Ofiarski, Ustawa o kredycie konsumenckim. Komentarz, Warszawa 2014, s. 115.

^[3] Z. Ofiarski, Ustawa o kredycie konsumenckim. Komentarz, Warszawa 2014, s. 115.

^[4] T. Czech, Kredyt konsumencki. Komentarz, Warszawa 2012, s. 105.

^[5] T. Czech, Kredyt konsumencki. Komentarz, Warszawa 2012, s. 105.