Wielu Polaków wyemigrowało poza granice Polski pozostawiając członków rodziny w Polsce . Od czasu wstąpienia Polski do Unii Europejskiej proces ten uległ intensyfikacji .
W latach wcześniejszych emigracja miała często charakter polityczny , zaś aktualnie - ma charakter głównie ekonomiczny i jest następstwem otwarcia unijnego rynku pracy .
Nasi rodacy po kilku latach pracy na obczyźnie często uzyskiwali karty stałego pobytu i obywatelstwo państwa do którego wyemigrowali . Z reguły pozostawali nadal obywatelami naszego państwa .
W sytuacji , gdy umierali poza granicami Polski i nie pozostawiali tam osób najbliższych będących spadkobiercami ustawowymi , a nadto nie sporządzili testamentu , powstawała kwestia dziedziczenia ich majątku pozostawionego w krajach do których wyemigrowali przez członków rodziny pozostających w Polsce i będących ich spadkobiercami ustawowymi w myśl przepisów polskiego prawa .
W polskim prawie nie ma odrębnych przepisów regulujących dziedziczenie majątku pozostawionego poza granicami naszego kraju i majątku pozostawionego w Polsce . Obowiązują przepisy kodeksu cywilnego dotyczące dziedziczenia . Także przepisy podatkowe są takie same - ustawa z dnia 28.07.83 r. o podatku od spadków i darowizn - tekst jednolity z dnia 6.03.18 r. ( Dz.U. Z 2018 r. poz .644) .
W praktyce dziedziczenie majątku pozostawionego poza granicami Polski nastręcza wiele trudności . Wynikają one z braku znajomości przez spadkobierców języka danego kraju , braku znajomości prawa tego kraju , braku technicznych możliwości penetracji spraw związanych z dziedziczeniem , braku środków finansowych koniecznych dla przeprowadzenia koniecznych procedur i z innych przyczyn .
Coraz częściej bywa i tak , że organy państwa w którym pozostawiony został majątek spadkowy poszukują spadkobierców by uporządkować sytuację prawną pozostawionego majątku i mają znaczne problemy z ich ustaleniem . Poszukiwania te trwają niekiedy wiele lat .
W tej sytuacji na rynku wielu krajów pojawiły się wyspecjalizowane podmioty , często działające na terenie kilku państw , zatrudniające prawników , administratywistów , genealogów i innych specjalistów z różnych dziedzin , które zajmują się poszukiwaniem i ustalaniem spadkobierców , nawiązywaniem z nimi kontaktów , reprezentowaniem i załatwianiem wszelkich spraw związanych z dziedziczeniem majątku - w tym spraw sądowych , notarialnych , administracyjnych , ale także spraw związanych z zarządzaniem majątkiem spadkowym i jego sprzedażą , a następnie rozliczaniem spadku ze spadkobiercami .
Podmioty te mogą działać zarówno na zlecenie organów danego państwa , jak i na zlecenie spadkobierców mających trudności w załatwianiu spraw spadkowych .
Podmioty te działają na podstawie umów cywilno – prawnych i stosownych pełnomocnictw , a za wykonywanie czynności otrzymują uzgodnione wynagrodzenie , które najczęściej jest pobierane przez nie w drodze potrącenia ze spieniężonej wartości spadku . Gdy aktywa należące do spadku są zbyt niskie to firmy te z reguły nie podejmują się wykonywania czynności . Natomiast gdy aktywa wystarczają na porycie kosztów wynagrodzenia to firmy przyjmują zlecenia , a zlecający nie muszą dysponować środkami finansowymi na podejmowanie stosownych działań .
W razie nawiązania kontaktów z takimi podmiotami należy jednak pozostawać z nimi w stałym kontakcie i uzyskiwać na bieżąco informacje o zakresie podjętych czynności wynikach tych czynności i problemach w załatwianiu spraw koniecznych do przeprowa - dzenia spadkobrania . Racjonalnym byłoby uzyskiwanie ważniejszych z w/w informacji w formie pisemnej lub choćby mailowej , co może mieć znaczenie dla celów dowodowych .
Zwłoka w uzyskiwaniu aktualnych informacji może mieć negatywne skutki - np. w sferze podatkowej . Brak stosownych informacji może bowiem doprowadzić do niezachowania terminów przewidzianych prawem . W tej sytuacji celowym jest okresowe konsultowanie przez spadkobierców przebiegu i wyników czynności prowadzonych przez te podmioty poza granicami kraju z prawnikami w Polsce by móc w porę zapobiec tym negatywnym skutkom .