Czasami jedna osoba decyduje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz drugiej osoby kosztem swojego majątku. Bezpłatne przekazanie świadczenia powinno nastąpić na podstawie umowy darowizny. Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku (art. 888 § 1 k.c.).
Nie stanowi darowizny bezpłatne przysporzenie wynikające z zobowiązania do bezpłatnego świadczenia wynikające z umowy uregulowanej innymi przepisami, bądź zrzeczenia się prawa, którego jeszcze nie nabyto albo nabyto, lecz w taki sposób, że w razie zrzeczenia się prawo jest uważane za nienabyte (art. 889 § 1 pkt 1-2 k.c.). Zawierając umowę darowizny należy zwrócić uwagę na jej formę. Umowa darowizny powinna być sporządzona w formie aktu notarialnego (art. 890 § 1 zd. 1 k.c.). Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania formy aktu notarialnego staje się ważna, jeśli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione (art. 890 § 1 zd. 2 k.c.). Jednak czasami występują okoliczności uzasadniające odwołanie darowizny. Darczyńca może odwołać darowiznę jeszcze niewykonaną, jeżeli po zawarciu umowy jego stan majątkowy uległ takiej zmianie, że wykonanie darowizny nie może nastąpić bez uszczerbku dla jego własnego utrzymania odpowiednio do jego usprawiedliwionych potrzeb albo bez uszczerbku dla ciążących na nim ustawowych obowiązków alimentacyjnych (art. 896 k.c.). Darczyńca może odwołać darowiznę nawet już wykonaną, jeżeli obdarowany dopuścił się względem niego rażącej niewdzięczności (art. 898 § 1 k.c.). Zwrot przedmiotu odwołanej darowizny powinien nastąpić stosownie do przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu (art. 898 § 2 zd. 1 k.c.). Darowizna nie może być odwołana z powodu niewdzięczności, jeżeli darczyńca obdarowanemu przebaczył. Jeżeli w chwili przebaczenia darczyńca nie miał zdolności do czynności prawnych, przebaczenie jest skuteczne, gdy nastąpiło z dostatecznym rozeznaniem (art. 899 § 1 k.c.). Odwołanie darowizny powinno nastąpić w określonym terminie. Darowizna nie może być odwołana po upływie roku od dnia, w którym uprawniony do odwołania dowiedział się o niewdzięczności obdarowanego (art. 899 § 3 k.c.). Przepisów o odwołaniu darowizny nie stosuje się, gdy darowizna czyni zadość obowiązkowi wynikającemu z zasad współżycia społecznego (art. 902 k.c.).
