Obowiązek alimentacyjny przewidziany został w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.). Według ustawodawcy rodzicie obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie.
Tym samym dziecko, które dopiero zdobywa stosowne wykształcenie i nie może podjąć pracy zawodowej, jest uprawnione do uzyskania alimentów od swoich rodziców. Podkreślić tutaj należy, iż obowiązek alimentacyjny nie wygasa z chwilą osiągnięcia przez dziecko pełnoletności. Przesłanką uchylenia powyższego obowiązku będzie dopiero taki stan faktyczny, kiedy to dziecko będzie w stanie samodzielnie się utrzymać. Zatem, gdy dziecko uzyska stosowne wykształcenie lub zaniecha dalszej edukacji i nie czyni starań mających na celu umożliwienie uzyskania środków pozwalających na pokrycie kosztów jego utrzymania, to występują wówczas podstawy do uchylenia ciążącego na jego wstępnych obowiązku alimentacyjnego. Przy czym zauważyć tu również należy, iż w przypadku, gdy dziecko osiągnęło już stosowne wykształcenie pozwalające mu na podjęcie pracy zawodowej, jednakże z uwagi na podjęcie dalszej nauki nie jest w stanie podjąć się obowiązków zawodowych, to może to stanowić podstawą do utrzymania dotychczasowego obowiązku alimentacyjnego.
Ustawa przewiduje także w sposób jednoznaczny wyjątek, który wyłącza obowiązek alimentacyjny rodziców względem ich dzieci w przypadku, gdy dziecko posiada majątek, z którego uzyskuje dochody pozwalające na pokrycie jego kosztów utrzymania i wychowania. W tej sytuacji rodzicie nie mogą być pociągnięci do obowiązku świadczeń alimentacyjnych na rzecz swoich dzieci. Ustawa przewiduje również możliwość uchylenia się rodziców od świadczeń alimentacyjnych względem dzieci w przypadku, gdy byłby one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem.
Oprac.
Adwokat Łukasz Kret