Zgodnie z zapisami kodeksu cywilnego rozrządzić majątkiem na wypadek śmierci można jedynie przez testament (art. 941 kc.). Testament jest dokumentem sformalizowanym, a niedochowanie formy uregulowanej przepisami może skutkować jego nieważnością. Przepisy prawa dzielą testamenty na zwykłe: testament holograficzny (własnoręczny), notarialny i alograficzny oraz testamenty szczególne: ustny, podróżny i wojskowy.
W praktyce najczęściej występującymi testamentami są testament własnoręczny i notarialny. Testament własnoręczny musi w całości być sporządzony własnoręcznie (nie może być pisany na komputerze albo przez inna osobą i jedynie podpisany przez testatora), musi zawierać podpis testatora oraz datę jego sporządzenia.
Testament może stanowić rozporządzenia na wypadek śmierci tylko jednej osoby. Zdarzają się sytuacje, że małżonkowie spisują wspólny testament, jest to praktyka nieprawidłowa skutkująca nieważnością takiego testamentu.
W postępowaniach sądowych, ważność testamentu jest najczęściej podważana właśnie w odniesieniu do testamentów własnoręcznych. Pewniejszą formą w tym aspekcie jest testament notarialny. Testament notarialny jest sporządzany przez notariusza, który spisuje oświadczenie woli testatora i nadaje mu formę aktu notarialnego. Przed spisaniem testamentu notariusz przeprowadza rozmowę z potencjalnym testatorem (spadkodawcą) ustalając, czy osoba jest świadoma jakiej czynności ma dokonać oraz czy jest to jej swobodna decyzja. Po spisaniu ostatniej woli testatora, notariusz odczytuje jego treść, i oboje podpisują się pod dokumentem.
Trzecia forma testamentu zwykłego- testament alograficzny, zdarza się w sytuacji gdy spadkodawca ze względu na stan zdrowia nie jest w stanie uczynić tego własnoręcznie. W przypadku tej formy testamentu koniecznym jest obecność dwóch świadków oraz urzędnika (w osobie np.: wójta, burmistrza, prezydenta miasta, starosty, kierownik urzędu stanu cywilnego). Świadkowie wysłuchują ostatnią wolę testatora, spisują to oświadczenie w protokole, opatrują go datą. Dokument podpisywany jest osobiście przez spadkodawcę, świadków oraz urzędnika. Jeżeli spadkodawca nie może złożyć podpisu, wzmianka o tym powinna znaleźć się w protokole wraz ze wskazaniem przyczyny takiego stanu rzeczy. Testamentu w tej formie nie mogą sporządzić osoby głuche oraz nieme.
Jeżeli istnieje obawa rychłej śmierci spadkodawcy albo jeżeli wskutek szczególnych okoliczności zachowanie zwykłej formy testamentu jest niemożliwe lub bardzo utrudnione, spadkodawca może oświadczyć ostatnią wolę ustnie przy jednoczesnej obecności co najmniej trzech świadków (jest to tzw. testament ustny). Treść testamentu ustnego może być stwierdzona w ten sposób, że jeden ze świadków albo osoba trzecia spisze oświadczenie spadkodawcy przed upływem roku od jego złożenia, z podaniem miejsca i daty oświadczenia oraz miejsca i daty sporządzenia pisma, a pismo to podpiszą spadkodawca i dwaj świadkowie albo wszyscy świadkowie. W wypadku gdy treść testamentu ustnego nie została w powyższy sposób stwierdzona, można ją w ciągu sześciu miesięcy od dnia otwarcia spadku stwierdzić przez zgodne zeznania świadków złożone przed sądem. Jeżeli przesłuchanie jednego ze świadków nie jest możliwe lub napotyka trudne do przezwyciężenia przeszkody, sąd może poprzestać na zgodnych zeznaniach dwóch świadków (art. 952 kc).
Najrzadziej spotykanymi formami testamentów są testament podróżny (sporządzany podczas podróży na polskim statku morskim lub powietrznym przed dowódcą statku lub jego zastępcą w obecności dwóch świadków. Dowódca statku lub jego zastępca spisuje wolę spadkodawcy, podając datę jej spisania i pismo to w obecności świadków odczytuje spadkodawcy, po czym pismo podpisują wszyscy uczestniczący) oraz testament wojskowy tj. ustny testament sporządzany w obecności wskazanych osób dla żołnierzy pełniących służbę wojskową.
Pamiętać jednak należy iż testament szczególny traci moc z upływem sześciu miesięcy od ustania okoliczności, które uzasadniały niezachowanie formy testamentu zwykłego, chyba że spadkodawca zmarł przed upływem tego terminu.