Zgodnie z art. 97 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. Zgodnie z art. 97 § 2 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, o istotnych sprawach dziecka rodzice rozstrzygają wspólnie; w braku porozumienia między nimi rozstrzyga sąd opiekuńczy. Władza rodzicielska powinna być wykonywana tak jak tego wymaga dobro dziecka i interes społeczny (art. 95 § 3 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).
Do istotnych spraw dziecka orzecznictwo zalicza m.in. sprawy związane z miejscem pobytu dziecka (postanowienie SN z dnia 14 października 1970 r., III CRN 181/70). Miejsce pobytu dziecka należy odróżnić od jego miejsca zamieszkania, które wskazuje ustawodawca w 26 k.c. W uzasadnieniu ww. postanowienia z dnia 14 października Sąd Najwyższy podkreślił, że: „Unormowanie bowiem zawarte w art. 26 § 1 Kodeksu cywilnego, dotyczące miejsca zamieszkania, nie wyłącza potrzeby konkretnego rozstrzygnięcia o miejscu pobytu". Pogląd, zgodnie z którym rozstrzygnięcie o miejscu pobytu dziecka jest rozstrzygnięciem o istotnej sprawie rodziny, Sąd Najwyższy wyraził także w uchwale z dnia 23 maja 2012 r., III CZP 21/12.
Można mieć tylko jedno miejsce zamieszkania. Jest nim, jak stanowi art. 25 kodeksu cywilnego, miejscowość – miejscowość, nie adres (ten dotyczy miejsca stałego pobytu) – w której dana osoba przebywa z zamiarem stałego pobytu. W odniesieniu do małoletniego miejsce zamieszkania jest – zgodnie z art. 26, § 1 – tożsame z miejscem zamieszkania rodziców sprawujących nad nim władzę rodzicielską. Przepis art. 26 § 2 kodeksu cywilnego reguluje sytuację, gdy władza rodzicielska przysługuje na równi obojgu rodzicom, którzy mają osobne miejsca zamieszkania w innych miejscowościach. W tym przypadku dziecko ma miejsce zamieszkania u tego z rodziców, u którego stale przebywa. Jeżeli dziecko nie przebywa stale u żadnego z rodziców, jego miejsce zamieszkania określa sąd opiekuńczy. By sąd wyznaczył miejsce pobytu dziecka, konieczne jest złożenie wniosku o ustalenie, że miejscem zamieszkana małoletniego jest miejsce zamieszkania rodzica, który pełni nad dzieckiem pieczę. Od chwili ogłoszenia orzeczenie takie jest prawomocne. Wniosek składany w tego typu sprawie musi spełniać wymogi pisma procesowego, co znaczy, że musi zawierać: oznaczenie sądu, do którego jest kierowany, dane personalne obu stron w sprawie, oznaczenie rodzaju pisma, argumentację oraz załączniki. Polskie prawo stanowi, że w imieniu małoletniego przed ukończeniem 13 roku życia lub małoletniego ubezwłasnowolnionego, czynności procesowe podejmuje jego ustawowy przedstawiciel, czyli kurator ustanowiony przez sąd opiekuńczy. Jeśli natomiast dziecko ukończyło 13 lat i nie jest ubezwłasnowolnione, zyskuje zdolność do samodzielnego, skutecznego dokonywania czynności procesowych w postępowaniu, które jego dotyczy
