Bardzo często zdarza się, że przedmiotem dziedziczenia są głównie zobowiązania zmarłego. Zasadą w polskim systemie prawnych jest obecnie dziedziczenie z dobrodziejstwem inwentarza. Spadkobierca wówczas dziedziczy zarówno aktywa, jak i długi spadkodawcy, które wchodzą w skład masy spadkowej. Za długi odpowiada on jednak wyłącznie do wysokości odziedziczonych aktywów.
Celem uniknięcia udział w postępowaniach o zapłatę oraz konieczności wykazania składu masy spadkowej, można złożyć oświadczenie o odrzuceniu spadku, Oświadczenie o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania. W przypadku upływu wskazanego terminu oraz woli złożenia oświadczenia o odrzuceniu spadku, konieczne jest wystąpienie do sądu z wnioskiem o przywrócenie terminu, powołując się na wady w znaczeniu przepisów kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 1019 § 1 k.c. jeżeli oświadczenie o przyjęciu bądź o odrzuceniu spadku zostało złożone pod wpływem błędu lub groźby, stosuje się przepisy o wadach oświadczeniach woli z następującymi zmianami:
1) uchylenie się od skutków prawnych oświadczenia powinno nastąpić przed sądem;
2) spadkobierca powinien jednocześnie oświadczyć czy i jak spadek przyjmuje, czy też go odrzuca.
Z § 2 tego przepisu wynika, że spadkobierca, który pod wpływem błędu lub groźby nie złożył żadnego oświadczenia woli w terminie, może w powyższy sposób uchylić się od skutków prawnych niezachowania terminu. W obu przypadkach uchylenie się od skutków prawnych wymaga zatwierdzenia przez sąd, czyli w postępowaniu sądowym.
Kluczowym elementem dla oceny kwestii skuteczności uchylenia się od skutków prawnych niezłożenia oświadczenia o odrzuceniu spadku jest istota błędu. Warunkiem prawnej doniosłości błędu, na co wskazuje doktryna i orzecznictwo, jest jego istotność. Przyjuje się, że niewiedza spadkobiercy o stanie spadku, pomimo podjętych odpowiednich i możliwych działań, może być uznana za błąd istotny. Nie może być uznana za błąd istotny nieznajomość przedmiotu spadku, będąca wynikiem niedołożenia należytej staranności w ustaleniu rzeczywistego stanu majątku spadkowego. Poprzestanie na pozbawionym podstaw przypuszczeniu dotyczącym stanu tego majątku jest wyrazem braku należytej staranności, który uniemożliwia uchylenie się od skutków prawnych złożenia albo niezłożenia oświadczenia woli w oparciu o przepisy o wadach oświadczenia woli, jeśli pomiędzy niedołożeniem wymaganej w okolicznościach sprawy dbałości a brakiem rozeznania co do przedmiotu spadku zachodzi zależność przyczynowo - skutkowa. Wobec tego za błąd istotny spadkobiercy uznać należy brak wiedzy o stanie spadku, mimo podjęcia właściwych i możliwych działań, zmierzających do ustalenia rzeczywistego stanu spadku
Błąd w rozumieniu art. 1019 § 1 k.c. i art. 84 k.c. powinien być indywidualizowany w odniesieniu do określonej osoby. Indywidualizacja taka dotyczy wiedzy tej osoby o stanie spadku i przyczyn jej nieuzyskania. Uzasadnienie wniosku o przywrócenie terminu do złożenia oświadczenia spadkowego mogą stanowić rozluźnione relacje ze zmarłym oraz jego rodziną, brak wiedzy o śmierci spadkodawcy i inne.