Testament wzajemny to sposób rozporządzania majątkiem na wypadek śmierci. Choć polski system prawny nie pozwala sporządzić testamentu wspólnego, testamenty wzajemne małżonków stanowią praktyczną alternatywę.
Zgodnie z art. 942 kodeksu cywilnego testament może zawierać rozrządzenia tylko jednego spadkodawcy. Istnienie testamentów wspólnych, czyli takich, które zawierają rozporządzenia więcej niż jednego spadkodawcy, jest w polskim porządku prawnym zakazane. Testament, w którym dokonuje się rozporządzenia majątkiem przez więcej niż jednego spadkobiercę jest bezwzględnie nieważny, co skutkuje tym, że traktuje się go tak, jakby w ogóle nie został sporządzony i wówczas dziedziczenie po zmarłym małżonku (jeżeli ten nie sporządził innego testamentu) odbywa się automatycznie na zasadach dziedziczenia ustawowego.
Powyższy zakaz nie wyklucza jednak możliwości sporządzania tzw. testamentów wzajemnych. Każdy z małżonków sporządza własny testament, w którym powołuje drugiego małżonka do dziedziczenia całości spadku tj. żona w swoim testamencie powołuje męża do całości spadku, zaś mąż w swoim testamencie powołuje do spadku żonę. W ten sposób spadkodawcy ustanawiają się wzajemnie spadkobiercami. Takie rozwiązanie jest w pełni zgodne z polskim prawem spadkowym. Skutkiem powyższego małżonek pozostały przy życiu dziedziczy całość spadku po zmarłym (np. pozostały przy życiu mąż dziedziczy po zmarłej żonie). Sporządzone testamenty funkcjonują od siebie niezależnie, co oznacza że każdy z małżonków może później swój testament zmienić lub odwołać, bez uwzględnienia testamentu drugiego małżonka.
Powyższa wola sporządzenia ostatniej woli jest szczególnie rozważana i wybierana przez małżonków bezdzietnych, albowiem w ten sposób cały majątek pozostaje w małżeństwie.
