Poprzez cyberprzemoc (cybermobbing, cyberbullying, agresja elektroniczna) rozumieć możemy każde zachowanie noszące w sobie przejawy przemocy lub agresji jeśli jest podejmowane za pośrednictwem internetu lub narzędzi typu elektrycznego takich jak wiadomości sms, wiadomości email, fora dyskusyjne, czaty, aplikacje do komunikacji.
Istotne jest to, że katalogi zachowań stanowiących przemoc jak i środki za pomocą których możemy dopuścić się tej przemocy nie są zamknięte i w związku z obserwowanym przez nas dynamicznym rozwojem technologicznym wciąż się powiększają. Biorąc pod uwagę powyższe, warto w tym miejscu wskazać jedynie przykładowe formy cyberprzemocy, faktyczne zachowania, stanowiące jej przejawy. Co istotne, niektóre z tych zachowań mogą stanowić nie tylko cyberprzemoc, ale również przestępstwo określone w kodeksie karnym:
- rozsyłanie kompromitujących materiałów (należy mieć uwadze, że takie zachowanie może mieć również znamiona przestępstwa miedzy innymi zniewagi lub pomówienia_;
- włamania na i konta komunikatorów w celu rozsyłania kompromitujących wiadomości;
- dalsze rozsyłanie otrzymanych danych i wiadomości jako zapisu rozmowy, czy kopii e-maila;
- tworzenie kompromitujących i ośmieszających stron internetowych;
- podszywanie się pod inne osoby;
- wykluczanie z internetowych społeczności;
- publikowanie poniżających, często wulgarnych komentarzy i postów;
- przesyłanie wielkiej liczby wiadomości lub komentarzy które blokują skrzynkę odbiorcy;
– przestępstwa cybernetyczne związane z tworzeniem oprogramowania typu wirusy, trojany;
- straszenie, szantażowanie, grożenie;
- rejestrowanie filmów lub zdjęć wbrew cudzej woli.
Jak zostało wskazane wyżej, każde z powyższych zachowań może jednocześnie stanowić przestępstwo. Najczęstszymi typami przestępstw popełnianych w ramach cyberprzemocy są pomówienie (art. 212 Kodeksu Karnego), zniewaga (art. 216 Kodeksu Karnego) oraz groźba karalna (art. 190 Kodeksu Karnego). Częstym jest również przestępstwo bezprawnego uzyskania informacji uregulowane w art. 267 Kodeksu Karnego, spotykamy się z nim w przypadku wszelkich włamań na cudze konta w serwisach społecznościowych, komunikatorach lub poczty elektronicznej.
Zjawiskiem, niestety co raz bardziej powszechnym i w sposób naturalny wynikającym z cyberprzemocy jest stalking, czyli uporczywe nękanie, zdefiniowany w art. 190a Kodeksu Karnego.
Cyberprzemoc zbiera co raz większe żniwa, szczególnie wśród młodzieży, doprowadzając młodych ludzi do problemów natury psychologicznej oraz niejednokrotnie, do desperackich kroków. Dlatego tak istotne jest przeciwdziałanie powstaniu zachowań przemocowych oraz jeśli już się pojawią, reagowanie na nie poprzez zgłaszanie ich wystąpienia do nauczycieli, rodziców, opiekunów prawnych oraz psychologów szkolnych.
Warto pamiętać, że stosowanie cyberprzemocy może mieć fatalne skutki nie tylko dla osoby, która jej doświadcza, ale także dla sprawców. Zachowania młodzieży stosującej cyberprzemoc są co raz częściej przedmiotem badania odpowiednich organów państwowych takich jak sądy rodzinne, zaś wobec osób dopuszczające się cyberprzemocy zapadają wyroki karne lub – w przypadku młodzieży – poddawane są one nadzorowi kuratorów czy w skrajnych przypadkach umieszczane w pieczy instytucjonalnej.